Daar staan we, met zijn tweeën voor een donker groene deur in de De Noord. het is een mooie wijk huizen, een wijk met veel soorten mensen jong/oud en groot/klein een typische strandbeeld zoals we heerhugowaard kennen. Een stad vol kansen.

 

Een beetje zenuwachtig druk zij op de bel. Naast me staat Lisette, een dame van 21. Zij heeft zich twee weken geleden aangesloten bij GroenLinks ("Want Trump, dat moeten we zien te voorkomen in Nederland") en doet vandaag voor het eerst mee met een huis-aan-huisactie. Net als ik. Met vier mensen gaan we vandaag langs de deuren om te inventariseren hoe mensen over GroenLinks denken. We zijn bewapend met een vragenlijst-app, een winddicht jack in onvervalst GroenLinks-groen, en de nodige aanmoediging van ervaren deurgangers.

 

"Ze zijn niet thuis," zegt Lisette, want inmiddels staan we al een goede minuut voor de rode deur. "Helaas." Gelukkig heeft de brievenbus geen nee/nee sticker, dus ik duw er een folder in voor we naar een ander tweetal lopen om te zien hoe zij het doen. "Dit meen je niet!" zegt Lisette en zij bonkt me op mijn schouder. "Daar, is dat nou een van onze wethouders?" Ik verrek mijn nek om te zien waar hij naar kijkt en inderdaad, even verderop staat een lange man met bril in de deuropening. "Geen idee, hij lijkt er wel op!" fluister ik. Danielle raadslid en een groenlinks collega die mee loopt, schudt haar hoofd terwijl ze naar ons toe loopt. "Nee deze mensen zijn ook niet thuis". 

 

Ons eigen moment van de dag komt pas later, als we aanbellen bij een klimop-overgroeid huisje in een volksbuurt. Hier zijn er meer mensen thuis en de zorgen achter de deur zijn groter. De man die opendoet is een opvallende verschijning. Niet door zijn lengte of zijn kale hoofd, maar omdat hij beeft. Van zijn kruin tot aan zijn pantoffels. Ik stel hem de eerste twee vragen van het lijstje (Gaat u stemmen volgend jaar? Overweegt u daarbij GroenLinks?) maar we weten allebei dat dat niet het belangrijkste is in dit gesprek.

 

"Welke thema's mogen meer in de aandacht komen in de politiek?" vraag ik daarom. "Ik ben gehandicapt, zoals jullie vast wel gezien hebben. Ik wil dat de politiek goede zorg geeft, ook voor mensen die het minder hebben getroffen. En voor armen." Hij vertelt over zijn dagen in het ziekenhuis. Dat zijn vrouw hem zo veel steun geeft. Dat hij de thuishulp waardeert, al komt ze maar een keer per week. Als we weglopen, zijn Lisette en ik een beetje ontdaan. Bezuinigingen in de zorg betekenden voor mij dat ik wat meer moest betalen voor mijn lenzen. Deze man moet dagelijks leunen op de zorgen van zijn vrouw en komt op weinig andere plekken dan zijn woning en het ziekenhuis.

 

"Zo'n kerel, dan weet je waar je het voor doet."

 

Bij de koffie achteraf hebben we het nog steeds over hem. "Zo'n kerel, dan weet je waar je het voor doet." zegt Lisette. Ik knik. Ook de anderen komen terug met verhalen. Danielle heeft gesproken met een vrouw die vindt dat houtkachels vervuilend zijn en wil dat de politiek dat hoog op de agenda zet. De oudste in ons gezelschap wilde een voorbijganger een folder geven. "Nee, hoeft niet!" riep die in het voorbijgaan. "Ik stem toch wel op GroenLinks."

 

Ook zin gekregen om langs de deuren te gaan na het lezen van de blog van Roy? Meld je dan aan als vrijwilliger op groenlinks.nl/doemee. Samen maken we verandering mogelijk! ben je al lid? Loop mee en meld je aan via campagnegroenlinks@hotmail.com